Op palen is een smalle, simpele weg van dikke planken, net boven de verende veenbodem aangelegd. Deze voert direct het vooral in de zomer moeilijk toegankelijke oude veengebied in. De weg kronkelt door de wildernis van het aan zichzelf overgelaten cultuurlandschap dat voortdurend van uiterlijk ver andert. Het lijkt of de weg nergens naartoe gaat met zoveel onverwachte wendingen. Tussen inktzwarte poelen staan kleine bosjes berken en eiken die licht doorlaten. Zowel veenbodem als boomstammen zijn met mossen en korstmossen bedekt. Op plaatsen waar vroeger geplagd werd zijn steekplekken en plaggenlagen ontstaan met een interessante terrassen- en walstructuur.
Tegelijkertijdis men zich bewust van de loodzware kampgeschiedenis van Bathorn. Daardoor vermengten de schoonheid en rijkdom van de natuur zich telkens weer met de overbekende beelden en verhalen over de werk – en ge van genenkampen van het Derde Rijk. En dan valt het oog plotseling op een lege plek. Ongeveer halverwege de rondweg van circa 1,2 kilometer staat de wandelaar onverwacht voor een vrijwel volledig leeggeruimde woestenij. Bij regenachtig weer min of meer inktzwart, maar verder vooral roestrood. Abrupter kon de overgang niet zijn, van het oude veen dat aan zichzelf overgelaten langzaam droogviel, naar het industrieel gebruikte turfwinningsgebied.
Via een door Fischli / Weiss ingenieuze en met veel gevoel aangelegde weg worden bezoekers over kronkelige paden door heden en verleden geleid. Beïnvloed door de onmiskenbare fascinatie die van deze plek uitgaat en haar gruwelijke verleden verandert het veen in een plek waar een stilzwijgende confrontatie plaatsvindt met de eigen tegenstrijdige emoties. Dit plotseling opduikende emotionele én intellectuele conflict tussen kennis en ervaring, tussen het zichtbare en de herinnering zal ieder voor zich moeten oplossen. Een smal pad – zonder gevaar te betreden, maar niet achteloos te volgen, vast in de grond verankerd en toch hier en daar wiebelend – een tocht vol gedachten.
Eikenhout, lengte ca. 1.200 m
beiden geboren in Zürich
Peter Fischli: 1952
David Weiss: 1946, overleden in 2012