Hans Schabus deed zijn voorstel per brief en dat luidde eenvoudig: »De titel van het werk is de naam van de rivier die de spoorbrug oorspronkelijk heeft overspannen«. Achter deze korte omschrijving zat een gecompliceerd idee waarbij een in onbruik geraakte, maar nog intacte en in goede staat verkerende brug naar het graafschap Bentheim zou worden getransporteerd en dwars over de Vecht worden gelegd zonder verkeersaansluiting. Een daarvoor geschikte brug was in Duitsland niet te krijgen en dus greep men terug op een internationale oplossing. Een spoorbrug over de Laßnitz bij Deutschlandsberg in Stiermarken, behorend bij het spoorwegnet van de Graz-Köflacher-spoorwegonderneming, moest in maart 2012 om technische redenen worden afgebroken. De Oostenrijkse particuliere spoorwegonderneming schonk Schabus de stalen vakwerkbrug uit 1932. Per dieplader werd de brug over grote en kleine verkeerswegen naar het graafschap Bentheim vervoerd en hier opgesteld.
Een brug geeft ruimte, maakt beweging mogelijk, ze verbindt twee oevers, ze overbrugt letterlijk, houdt de verkeersstroom op gang en werkt regulerend. Schabus is beeldhouwer. Hij wil een zaak in zijn aard artistiek begrijpen. »Als je een leeuw wilt uitbeelden, neem dan een steen en verwijder alles wat er niet als leeuw uitziet«, zei een beroemde beeldhouwer. Schabus gaat met deze spoorbrug volgens dit motto te werk. Hij verwijdert alle aanhangsels om de essentie van de brug zelf aan het licht te brengen. Hij maakt de brug tot sculptuur. Hij bevrijdt de brug, ontdoet haar van haar oorspronkelijke standplaats en het verkeerswegennet waarmee ze verbonden is.
De brug is daartoe »alleen maar« aan beide einden afgesneden en dan op een 1000 km lange reis naar een ander land en een ander landschap gestuurd. Op de nieuwe locatie kruist de Oostenrijkse »Laßnitz« nu de Vecht in het graafschap. De brug staat er weliswaar alleen maar »te staan«, maar ze verbindt op deze plaats ook twee deelstaten met elkaar doordat ze zich met het ene been in Nedersaksen en het andere in Noordrijn-Westfalen bevindt. Het grondperceel in Noordrijn-Westfalen is eigendom van de Nedersaksische landbouwer en andersom is de Nedersaksische akker in het bezit van zijn Noordrijn-Westfaalse collega. De grens scheidt en verbindt landen en mensen door de Vecht net zoals het kunstwerk enerzijds beide samenbrengt, maar anderzijds niet voor bezoekers toegankelijk is.
Stalen vakwerkbrug met bovenliggende gordingen, geklonken, rails, hout
(H) 3.30 x (L) 25.50 x (B) 5.50 m
Ongeveer 60 ton totale gewicht, twee betonnen fundamenten
1970 geboren in Watschig/ Austria
leeft en werkt in Wien