******************
Het klooster Frenswegen ligt ten noordwesten van Nordhorn. Het werd in 1394 gesticht door twee pastors. Het is de eerste culturele instelling in het Graafschap. Tussen 1394 en 1809 voerden generaties Augustijnse kanunniken hier een bloeiend en soms wat zuiniger ordeleven.
In de loop van de eeuwen werd de plaats steeds weer een spiegel van grote historische gebeurtenissen: de pestepidemieën, de bloeitijd als religieus centrum van Noord-Duitsland, de verschrikking van de 80 jarige oorlog en de nieuwe opleving in de late 17e eeuw toen katholieke missen in buurland Holland verboden werden. Nadat de laatste Frenswegense kanunnik het klooster, na de Franse bezetting in 1815 had verlaten, kwam het verval onder andere door de vele branden.
Pas aan het begin van de 20e eeuw werd het klooster weer opgeknapt voor woningen van Pruisische douaneambtenaren. Tussen 1935 en 1945 werd het gedeeltelijk uitgebouwd als gebouw voor de »Hitler-Jugend«. Na de oorlog diende het als onderdak voor soldaten en vluchtelingen. In 1978 werd het klooster als oecumenisch vormings- en ontmoetingscentrum weer heropend.
Rond het klooster Frenswegen en langs dit deel van de Vecht vindt u talrijke zandsteensculpturen. De beelden ontstonden tijdens drie openbare en in de open lucht gehouden beeldhouwerssymposia in de jaren 1979, 1982 en 1988. Gerenommeerde kunstenaars als Karl Prantl, Ulrich Rückriem, Christian Paul Damsté en Louis Niebuhr hebben hier indrukwekkende werken achtergelaten.